Stanisława Leszczyńska (1896–1974) była polską położną, której życie stało się symbolem odwagi, poświęcenia i heroizmu w czasie II wojny światowej. Urodziła się 22 maja 1896 roku, a jej działalność w okresie wojennym, szczególnie w obozie Auschwitz-Birkenau, stała się świadectwem niezłomnej woli niesienia pomocy w ekstremalnych warunkach.

Praca w Auschwitz

W czasie II wojny światowej Stanisława Leszczyńska trafiła do obozu Auschwitz, gdzie wykonywała zawód położnej. W obozie tym, mimo brutalnych warunków życia i pracy, zdołała przejąć około 3000 porodów, nie tracąc żadnej matki ani dziecka. Jej postawa była wyjątkowa, ponieważ odmówiła udziału w zbrodniczych działaniach niemieckich lekarzy, w tym dr. Josefa Mengele, który polecał zabijanie noworodków. Leszczyńska nie tylko starała się zapewnić jak najlepszą opiekę, ale również potrafiła ocalić życie dzieciom i matkom w sytuacjach, które wydawały się beznadziejne.

Po wojnie

Po wojnie, w latach 50. Stanisława Leszczyńska pracowała jako położna w Łodzi, a jej doświadczenia wojenne spisane zostały w książce „Raport położnej z Oświęcimia”, w której opisała życie w obozie i swoje heroiczne działania. Jej wspomnienia stały się nieocenionym świadectwem o brutalności okupacji, ale także o sile ludzkiego ducha.

Dziedzictwo

Zmarła 11 marca 1974 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii Polski i świata. W 2015 roku rozpoczęto proces beatyfikacyjny Stanisławy Leszczyńskiej, uznając ją za bohaterkę i wzór moralny. Jej życie i praca w obozie Auschwitz stały się inspiracją dla wielu, a jej imię noszą szkoły i ulice w Polsce.

Leszczyńska jest symbolem niezłomności, odwagi i oddania drugiemu człowiekowi, której historia będzie przypomniana przez pokolenia.