Jadwiga Andegaweńska (ur. 1373 – zm. 1399) – królowa Polski, córka króla Węgier Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki. Jest jednym z najważniejszych i najbardziej szanowanych władców w historii Polski, uważaną za symbol jedności narodowej oraz opiekunkę i patronkę kultury, religii i edukacji.

Jadwiga Andegaweńska została królową Polski w 1384 roku, kiedy miała zaledwie 11 lat, po śmierci swojego ojca, Ludwika Węgierskiego. Została koronowana na króla Polski, mimo że według tradycji kobieta nie mogła piastować tej funkcji. W Polsce była jedną z niewielu kobiet, które uzyskały pełne prawo do rządzenia. Jej koronacja miała miejsce 16 października 1384 roku w Krakowie, a jej małżeństwo z Władysławem Jagiełłą, księciem litewskim, było początkiem unii polsko-litewskiej, co miało ogromne znaczenie dla historii Europy Środkowo-Wschodniej.

Jadwiga była osobą głęboko religijną, oddaną Bogu i służbie ludzkiej. Pomagała w odbudowie polskiego Kościoła, wspierała duchowieństwo i liczne fundacje kościelne. Była również mecenaską nauki i kultury, angażując się w rozwój uniwersytetu w Krakowie oraz w promowanie edukacji.

Pod jej panowaniem Polska osiągnęła znaczące sukcesy w polityce wewnętrznej i zagranicznej. Królowa dbała o dobrobyt swojego królestwa, a jej małżeństwo z Jagiełłą stanowiło fundament do zawarcia unii polsko-litewskiej, która miała ogromny wpływ na dalszy rozwój Polski. Dzięki tej unii, Litwa i Polska zjednoczyły siły w walce z krzyżackim zakonem, co miało kluczowe znaczenie w bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku.

Jadwiga Andegaweńska zmarła 17 lipca 1399 roku, w wieku zaledwie 26 lat. Po jej śmierci została pochowana w katedrze wawelskiej. Była kanonizowana przez papieża Jana Pawła II w 1997 roku, a jej kult trwa do dzisiaj, zwłaszcza wśród Polaków, którzy czczą ją jako świętą, patronkę Polski i Litwy, a także jako symbol mądrości, łagodności i oddania narodowi.